Kusur, insan doğasının bir parçasıdır.
Biz bir bütünüz ve kusur bütünümüzün bir parçası.
Unutmayın ki; bir film yönetmeni değilsiniz, ebeveynsiniz.
Kendimizin ya da çocuklarımızın kusursuz olduğunu kabul edememek sizin için üzücü mü?
Kusurlu olduğunuz yanları söylemek, itibarınızı yitirmek gibi mi geliyor?
Çalışma arkadaşlarınızdan biri sizin yanlış bir davranışınızı görse yerin dibine girersiniz değil mi?
Bunların sizin değerinize hiçbir etkisi olmadığını görmek yerine, elinizden geldiğince utancınızı gizlemeye çalışırsınız.
Çocuklarınıza örnek olmak için değil, sahiden kusurlarınızı kucaklamayı öğrenmelisiniz.
Zaten çocuk bunu ona göstermek için yaptığınız durumları seçip bulacak kadar zeki bir varlıktır.
Kuşkusuz kusursuz olmaktan vazgeçmeliyiz.
Çocuklarımızın mükemmel olmalarını ve genel normlara tamamen uymalarını istemek bencilliktir.
Çocuk doğası ve yaşadığı hayatı gereği yanlış seçimler ve yanlış davranışlar muhakkak yapacaktır.
Burada rol model aile faktörüdür.
Ancak siz kusurlarınızı kabul ederseniz çocukta da kabul davranışı gelişir.
Çocuklar ebeveynlerinin kendi kusurlarından etkilenmediklerini gördüğünde kusurları varoluşun bir parçası olarak görür.
Kişiliğinin bazı özelliklerini artık ''iyi'' ve ''kötü'' olarak nitelendirmek yerine bunlar benim bütünümün bir parçası demeyi öğrenir. ( burada da kendine önyargı ortadan kalkar)
Her çocuk okumayı öğrenirken defalarca yanlış yazar. Kusurlarımız buna benzer
Eğer kabul edersek, kendi doğal hızlarında gelişmelerine izin vermiş oluruz.
İçimizde bir eleştirmen var ve bilinçli farkındalığa ulaşırsanız onu duymayabilirsiniz.
Kendinize olan öz-şefkat kusurlarınızı daha rahat kabul edebilmenizi kendinizi sevebilmenizi sağlar.
Çünkü kusurlar sonucunda kendinize 'değersilik' algısı mesajları gönderirsiniz.
Kendinizi sevip anladığınız an başkalarını da anlamaya başlar ve onların kusurlarını da daha rahat kabul etmeye başlarsınız.
Kendinize duyduğunuz empati, başkalarına olan empati duygunuzu da geliştirir.
Bu yüzden kusursuzluk algısından vazgeçin ve kusurlarınızın siz de yarattığı utanç ve değersizlik duygusundan da..
Bardağın dolu tarafından bakarak sizin bu deneyimden öğrenmeniz gereken güzellikleri görmenizi ve daha sağlıklı çocuklar yetiştirmenizi niyet ediyorum.
Seda Yapıcı
Çocuk Gelişimi ve Eğitmeni
