Yetişkinlerin kendini ifade etmek için kullandığı birçok dil vardır. Çocukların ise din, dil, ırk fark etmeksizin bütün çocuklarda kendini ifade etmek için kullandığı ortak dil ise oyundur. Çocuklar için oyun oynamak nefes almak kadar önemli bir ihtiyaçtır. Çocuk oyun oynarken çok önemli bir iş yapıyormuş gibi ciddidir çünkü gerçekten de fiziksel olarak zihinsel olarak çocuğa iyi gelen bu durum çocuk için ciddi bir iştir. Çocuğun işi oyundur. Kuşlar uçar, ilkbaharda çiçek açar, çocukta oyun oynar. Bir babanın ‘’Hocam benim oğlum oyuncakları alıyor, yanıma geliyor, oyuncağı veriyor elime diyor ki konuş. Sizce bu normal mi? Oyuncaklarla oyuncakları konuşturmayı her çocuk yapar mı?’’ Bu soru benim yüzümde tebessüm yarattı. Oyun çocuk için doğal bir eylemdir. Çocuk oyuncaklarla konuşur, anne olur, baba olur, bir olayı, durumu tatlı tatlı canlandırır.
Çocuğa giden yol oyundan geçer. Çocuk oyun oynarken olduğu gibidir. Oyun oynadığı sırada çocuğu izlediğimizde ne gördüyse, ne duyduysa onu taklit eder. Bir bakmışsınız oyun sırasında oyuncak bebeğinin saçını okşayan bir çocuk var karşınızda ya da o oyuncak bebeğe kızan, vuran bir çocuk var. Bu iki ayrı çocuğunda yaşantısının bambaşka olduğunu ortadadır. Teknolojiye çok maruz kalan çocuklar oyunda saldırgan olurlar, çocuğa işlenmiş olan bu saldırganlık düşüncesi davranışa dökülür. Duygular düşünceyi oluşturur, düşüncelerde davranışı oluşturur. Çocukta bunu yansıtmaktan çekinmez. Kendini ifade etmek için başka oyuncağıyla diğer oyuncağına zarar verir. Çocuk oyun oynarken kendini keşfeder. Hayata karşı hazırlanır. Toplum kurallarını öğrenir. Bir kız çocuğunun büyüdüğünde anne olacağını bir erkek çocuğunun baba olacağını oyunla pekiştirir. Sınıfımda ‘’Kızdan baba olmaz! Anne olur!!’’ diyen öğrencilerim vardı. Öğrencilerim 5 yaşındaydı. 5 yaşında bir o kadar her şeyin farkındalar ki. Çocukların duygu ve düşüncelerini rahatlıkla oyunla anlarsınız. Çünkü çocuk duygularını ve düşüncelerini oyuna yansıtmaktan çekinmez. Çocuk oyunda çeşitli rollere girer. Bu gördüğünü, duyduğunu yansıtma isteğinden kaynaklı bir durumdur. Çocuklar yetişkinler gibi düşünmez ve davranmazlar. Onlar dünyaya farklı bir gözle bakarlar. Yetişkinler ise yaşantılarından deneyimledikleri sonucunda dünyaya farklı gözle bakar. Her yetişkinin ruhuna iyi gelmesi için yaptığı birçok şey vardır. Bütün çocukların ruhuna ise iyi gelen tek bir şey vardır oda oyundur.
Oyun, çocuğun ruhuna iyi gelir, ruhunu iyileştirir, çocuğun ruhunun gıdası oyundur. Oyun, çocuk için yetişkinliğe sağlıklı bir şekilde ulaşmayı sağlayan evredir. Oyun oynayan çocuk mutludur. Anne baba olarak çocuklara ayırdığınız oyun zamanı çocuklar için çok kıymetlidir. Çocukların hiç bitmeyen enerjileri vardır sürekli koşar, zıplar, düşer, yeniden kalkar, sürünürler. Çocuklara "Koşma!" demek nefes alma demek gibi bir şeydir. Bir anne ve baba olarak tabi ki çocuğunuzun can güvenliğini sağlamalısınız ancak uygun olan ortam ve şartlarda bunu engelleyici değil katılımcı olmalısınız. Çocuğunuzun ruhuna giden yolu artık daha iyi biliyorsunuz.
Oyunla kalın...
Rabia Yasemin Çakmak
Okul Öncesi Uzmanı
