Her insanın kendiyle kalabilmeyi becerebilmesi ruhsal gelişimi açısından çok önemlidir. Bu ruhun ihtiyacıdır. Kendi başına olmak yalnız olmak değildir, tek başına olmak da değildir. Ötekinin yanında ya da bir bebek için annenin yanında yalnız olabilmektir.
Bebeğinizin gün içinde yalnız kalma kapasitesini geliştirirseniz, gece tek başına uykuyu öğrenmesi ve kabul etmesi kolay olacaktır. Bunun için onu oyun zamanında izleyin. Her zaman hemen birlikte oynamaya başlamayın. Sizin müdahaleniz olmadan da keşfetmesine izin verin. Herhangi bir huzursuzluğu yoksa oyununun ne kadar sürdüğüne ve sonrasında ne yapacağına bakın. Bir şeyi başarmak için sinirleniyorsa yine müdahale etmeyin. Sadece sizinle olmaya ihtiyacı varsa oyuna girin ve oyunda onun ilgisi üzerine oyunun gelişmesine izin verin. Bebeğiniz bu şekilde kendini güvende hissedecek, güvende hissettiğinde de ilgisini öğrenmeye yöneltebilecek, hareketlilik kazandığında keşfetmek için sizden uzaklaşabilecek, yalnız kalma kapasitesini de zamanla içselleştirdiği güven sayesinde arttıracaktır.
Bebeğinizin yalnız kalma kapasitesi düşükse, tek başına oynamak istemeyecektir. Zaman zaman oyundan o izin verdiği oranda çekilin. Bebeğinizin ihtiyaçlarını anlayıp, zamanında, sevgi ve istikrar ile cevap verdikçe, zamanla bebeğiniz kendini daha güvende hissedecek ve sizden bağımsızlaşmaya başlayabilecektir.
Bir süre sonra, sizin yanınızda, size ihtiyaç duymadan oynamaya başlayacaktır. Bu noktada aranızdaki mesafeyi her gün biraz daha arttırabilirsiniz, ama aynı oda içinde bulunmaya her zaman devam edin. Bebeğinizi hiç bir zaman tek başına gözlemleyemediğiniz bir ortamda bırakmayın.
Duygu Aydın
Psikolog
