Çocuklarının başarılı olmasını kim istemez? Tüm ebeveynlerin ortak hayalidir neredeyse. Başarılı bir gelecek ve aile hayatı kurmuş çocuklar. Peki biz bu hayallerimiz için çocuklarımızı sıkıyor muyuz?
Çocuklarımızı hiç bir zaman tek başlarına bırakmıyoruz ve boş zamanlarını son dakikasına kadar planlıyoruz. Bazen onların ne istediklerini bile sorgulamıyoruz. Ve tüm etkinlikleri de yetişkin gözetiminde sürdürüyoruz. Futbol antrenmanları, tiyatro kursları, dans, müzik, jimnastik vb. etkinliklerin hepsine sıra ile katılsın, hepsini denesin ve sosyalleşsin istiyoruz. Tabi bu etkinlik süresincede onları camın arkasında ya da tribünde izliyor oluyoruz. Çocuklar kendilerini geliştirirken, bağımsızlıklarını deneyimlerken bile onları denetim altında tutuyoruz. Belki de tüm ebeveynler böyle yapıyor diye bizde böyle yapmamız gerektiğini düşünüyoruz.
Siz ne kadar iyi niyetli bile olsanız böyle yapıldığında çocuklar kendilerini sıkılmış hissedebilirler. Bazen ebeveyn olarak otomatik pilot halinde olabiliyoruz. Bunu fark etmek ve bu otomatik halimizden çıkmak gerekir. Çocuklar artık anne babasının her an gözetiminde, bakışlarının üzerinde olması düşüncesinden çıkmalı ve kendini daha özgür hissetmelidir. Bizler bu şekilde ister istemez onlara müdahale edebiliriz.
Sevgili anne babalar; çocuğunuzun her antrenmanında saha kenarında ona amigoluk yapmak zorunda değilsiniz. Her meseleyi onlar adına çözmeyin. Karşılaştığı sorunları değerlendirmeyi ve çözüm yolları bulabilmesi için onlara fırsatlar verin. Önemli olan eve gelerek size rahatlıkla anlatabilmeleri için uygun koşullar oluşturmanız ve güven vermenizdir. Çocuklarınızın kendi başlarına bir şey başarabileceklerini görmeleri için onlara fırsatlar yaratın. Bir çocuğun yeterince iyi olduğunu hissetmesini sağlayan en önemli faktör kendi sorunlarını çözebilme becerisine sahip olmasıdır. Günün her saati denetlenirse bazı durumları yönetmeyi öğrenemez. Evet haklısınız gözetlemek ve korumak önemli ancak bunu çocuğu sıkmadan, kontrol etmeye çalışmadan da yapabilirsiniz. Hepimizin hayatı en sonunda kendi hayatlarını yaşayabilen çocuklar. Bazen ipin ucunu biraz bırakmak gerekebilir…
Sevgiler
Esra Küçükkılıç
Çocuk Gelişimci
