Ergenlik başlangıcı ve fazla kaygılı çocuklar konusunda yapılmış en iyi filmlerden biri...
2015 yapımı Pixar animasyonu “Ters Yüz” çocuk seyircisini hiç küçümsemeyen, zekasına güvenen kompleks bir hikayeye sahipti. Bu anlamda büyük seyirciler için de kişisel gelişim anlamında çok anlamlı bir macera sunuyordu.
İlk film, kafamızın içinde neşe, üzüntü, öfke, tiksinti ve korku hislerimizi yöneten küçük canlıların yaşadığı fikrinden yola çıkmıştı. Bu küçük duygu canlıları temsil ettikleri hislere ve ait oldukları kişilerin yaşlarına uygun şekillerde tasarlanmışlar. Ailesi bir gün başka bir şehre taşınma kararı aldığında 11 yaşındaki Riley’nin duyguları arasında yaşanan kaos ilk filmin hikayesini oluşturuyordu.
İkinci filmde Riley’i artık 13 yaşında ergenlik çağının başlarında izliyoruz. Yakında liseye başlayacaktır ve hem ailesiyle hem de arkadaşlarıyla ama en çok da kendiyle ilgili ciddi çatışmalar içine girmeye başlamıştır. Artık yeni duygular idare merkezinde kendilerine yer açarlar; bunlar gıpta, utanç, bıkkınlık ve kaygı. Bunlar arasında kaygı –tabi ki kaygılı bir mizaca sahip olduğu için- daha öne çıkar ve idareyi ele geçirmeye başlar. Riley’nin kendi benliğini oluşturma çabası, çevresiyle ve yeni arkadaşlarıyla uyum sağlamaya çalışması sırasında yaşadığı duygu değişimlerinde kendisini en çok gösteren şey ‘kaygı’dır tabii ki. Onun bu yaşına kadar hep pozitif bir kız olmasını sağlayan ‘neşe’nin işi bu durumda her zamankinden daha zordur.
