Disney klasiğinin gerçek oyuncularla yapılan uyarlaması ayrımcılık karşıtı mesajıyla ve güzel müzikleriyle ilgi çekiyor.
Disney’in ‘Rönesans Çağı’ olarak tanımlanan dönemi 1980’lerin ortasından 1990’ların sonuna kadar uzanır. Bu dönemde çıkan Disney animasyonları hem teknik olarak hem de ticari anlamda çok başarılı bulunmuş filmlerdir. Küçük Deniz Kızı, Güzel ve Çirkin, Aladdin, Aslan Kral, Pocahontas, Notre Dame’ın Kamburu, Herkül, Mulan ve Tarzan bu döneme ait filmlerdir. Son yıllarda Disney bu filmlerini sırayla gerçek oyuncularla yeniden uyarlamakta. Genellikle orijinal animasyonlara oldukça sadıklar ve bazı küçük müzikal eklemelerle ve parlak teknik katkılarla bugünün çocuklarına ulaşmayı hedefliyorlar. Bunu yaparken de günümüzün en önemli duyarlılıklarından biri sayılan ‘ırk çeşitliliği’ne ihtimam gösteriyorlar. En ünlü Andersen masallarından birinden uyarlanan “Küçük Deniz Kızı” da 1989 yapımı animasyonundaki sarışın, beyaz tenli Ariel’i bu sefer siyahi bir genç kız olarak çıkarıyor karşımıza.
Denizlerin kralı Triton ergen yaştaki kızı Ariel’e yüzeye çıkmamasını ve insanlarla iletişime geçmemesini tembihliyordur hep. Oysa Ariel meraklı mizacı yüzünden insanları uzaktan gözlemlemeyi sürdürüyordur. Bir fırtınada kurtardığı Eric adlı prense âşık olan Ariel’in bu zaafı, deniz cadısı olarak anılan halası Ursula’nın dikkatini çeker. Hem babasının baskısından sıkıldığı hem de halasının verdiği gazla Eric’le birlikte olabilmek için insan olmayı ciddi olarak düşünmeye başlar. Ursula ona aklını karıştıracak bir teklif yapar. Yaptığı büyüyle ona İki bacak verecek ama karşılığında onun sesini rehin olarak alacaktır. Sadece her şeyin yolunda gitmesi için Ariel’in Eric’i üç gün içinde öpmesi gerekmektedir. Bu gerçekleşmezse sonsuza dek Ursula’nın kölesi olacaktır.
Böylece Ariel iki bacaklı ama dilsiz olarak karaya çıkar, Eric’i de bulur ama üç gün amacına ulaşmak için hayli kısa bir süredir. Neyse ki dostları yengeç Sebastian, martı Scuttle ve balık Flounder ona yardımcı olmaya çalışır.
