"Hobbit" serisinin son filmi çocuklar için yorucu ve uzun savaş sahneleri barındırıyor.
Tolkien’in Hobbit’in devamı olarak tasarladığı ve II. Dünya Savaşının kaygılarını yansıttığı üç ciltlik “Yüzüklerin Efendisi” çok daha ciddiye alınacak evrensel bir endişeyi işaret ediyordu. Tolkien’in ilk kez 1937 yılında basılan, fantastik bir çocuk romanı olarak kurguladığı “Hobbit” 300 sayfalık bir kitaptır. Yani içinden 474 dakikalık toplam süresiyle üç film çıkartacak bir kitap değildir. Üstelik “Hobbit”in ana macerası en nihayetinde büyük bir servetin peşine düşen toplulukların birbirleriyle çatışmasıdır.
“Hobbit” filmlerinin en büyük sorunu bu nispeten kısa materyalden yapılan sündürme operasyonları. İlk filmde Orta Dünya özlemimiz bunu bir şekilde dengeliyordu. Ama ikinci filmin yarısından çoğu tam bir ‘top çevirme’ydi.
Büyük servetlerine ve kalelerine konmuş olan ejderha Smaug’dan kurtulmak için yola çıkan cücelere Gandalf’ın tavsiyesiyle usta bir hırsız olan Bilbo Baggins de katılmıştı. “Hobbit” filmlerinin belki de en iyi başardığı şey olan, beyazperdenin en inandırıcı ejderhası Smaug’un hikayeden çıkışı üçüncü filmin en ihtişamlı sahnelerinden birini oluşturuyor. Sonrasında da kalelerini ve servetlerini yeniden ele geçiren cücelerin karşısına dikilen elfler, orklar ve insanlar arasında filmin üçte ikisini kaplayan kıyasıya bir savaş başlıyor. Tabi kalenin içinde de servetin ve gücün sarhoşluğuna kapılmış cüce kral Thorin’i kendine getirmeye çalışan Bilbo’nun mücadelesi var.
