Çocukların kaygı ve korkularını, anne-babanın yanlış tutumu belirler. Çocuğun korkusunu ciddiye almamak, onu dinlemek ve sakinleştirmek yerine sorunu görmezden gelmek çocuğun kaygılarını arttırır.
Büyükler gibi çocuklar da kimi zaman özellikle yeni veya bilinmeyen nesnelerden/ durumlardan korkarlar. Özellikle 2 yaş sonrası çocukların çevrelerini ve bununla beraber büyüklere göre yetersizliklerini daha fazla algılamaya başlamaları ile beraber korkuları da artar. Ancak büyüklerin aksine özellikle okul öncesi dönem çocukların gerek kendini ifade etmekteki yetersizlikleri, gerek hayal dünyalarının zenginliği, gerek zihinlerinde soyut kavramları bütünüyle algılayamamaları korkularıyla “normal” olarak baş edememelerine sebep olmaktadır.
Bu yüzden çocuğun korkularıyla alay etmemek gereklidir.
Çocuğa yardımcı olmak için;
- Ben yanındayım, sen güvendesin!
- Lütfen bana nasıl hissettiğini anlat.
- Kaygın ne kadar büyük, tarif edebilir misin?
- Endişelendiğin şey konusunda neler biliyorsun?
- Korktuğun şeyi çizebilir misin?
- Senin için ne yapmamı istersin?
- Bu endişe geçecek! gibi cümleler kullanabilirsiniz.
Duygu Aydın
Psikolog
