Susturulamaz şekilde ağlayan, kendisini yerden yere atan çocukları gündelik hayatta mutlaka görmüşüzdür. Alışveriş merkezinde, toplu taşımada yolculuk ederken, sokakta, parkta hemen hemen her yerde bu şekilde ağlayan bir çocuğa rastlamak mümkün. Kimi zaman anne babanın sakinleştirmeye çalıştığı, kimi zaman kızıp azarladığı, bazen tehdit ederek bazen ödüllendireceğini söyleyerek, ağlamazsan dönüşte oyuncak araba alırım, yeter ki sus sana dünyaları verelim ama yeter ki sus anlaşmalarının havada uçuştuğu, kimi zaman da kayıtsız kalıp öylece çocuğun çığlık kıyamet ağlamasının kesilmesini bir kenarda masumca izleyerek yatıştırmaya çalışan anne babaların çaresiz kaldıkları ve rahatsız edici bir hal.
Bir de buna dışardaki insanların anne babaya ne kadar sorumsuzsunuz bir çocuğu susturamadınız bakışları hatta imaları da eklenince tam anlamıyla bir kaos ortamı oluşabiliyor. Anne babalar hangi yaklaşımın doğru olduğu,ne yapmaları, nasıl davranmaları konusunda çaresiz hissediyor. Öncelikle çocuğunuz her ağladığında istediği şeyleri yapıyorsanız bu yöntemi öğrenir ve karşılanmayan her istediğini ağlayarak yaptırmaya çalışır. Sizi kumandaya bağlar ve her istediğinde tuşa basar. Ağlayarak istediği şeyleri elde edemeyeceğini çocuğunuza öğreterek işe başlayabilirsiniz yoksa geri dönüşü zor bir alışkanlıkla mücadele etmek zorunda kalmanız kaçınılmaz olacaktır.
Bizim çocuğumuz böyle bizimle ilgisi yok diye düşünüyor olabilirsiniz, bu düşünce tarzı çoğu zaman yanlış olabiliyor unutmayın ki çocuklarınız siz nasıl yönlendirirseniz o biçimde şekillenir. Çocuklarınız aslında birer küçük insan, sıkılma duygusuyla baş edemediklerinde ağlar hatta öfke krizleri geçirirler, onların bu patlamaları yaşadığı olaylar ve mekanları iyi gözlemlemeye çalışın.
Örneğin bir alışveriş merkezinin yemek katında yemek beklerken bu krizleri sıklıkla yaşıyorsanız daha oraya gitmeden çocuğunuzu mental olarak hazırlayın.”Şimdi yemek yemeye gideceğiz, orada menüde bulunan yemeklerden yemek istediklerini seçebilirsin, yemeğin gelmesini beklerken sıkılabilirsin, yemeği beklemek sıkıcı oluyor ama ben yanımıza boyama kitabı aldım istersen birlikte boyama yaparız” şeklinde bir konuşma yapabilirsiniz. Bu konuşmayı ve ağladığında gösterdiğiniz aynı tutumları her defasında sürdürün. Orada yemek yeniliyor ve yemeğin gelmesini beklemek zorundayız, bu bekleme süreci sıkıcı olabilir. Her ağladığında oradan kalkıp onu ödüllendirerek veya kızıp zorla susturarak bu durumla baş edemezsiniz. Anne baba olmak bu dünyada en çok sabır gerektiren iştir. Benzer durumlar için gerektiğinde profesyonel destek alabilirsiniz.
Hepinize çocuklarınızla birlikte ailecek bol bol kahkaha atıp keyifli vakit geçirdiğiniz tatiller, yemekler, seyahatler dileğiyle
Seda Büyüktarakçı Onar
Klinik Psikolog & Oyun Terapisti
