"Çocuğum okula kreşe başladı. Benden ayrılmıyor, ağlıyor." diyorsanız çocuğunuzda ayrılık kaygısı bozukluğu olabilir. Ayrılık kaygısı, çocuğun evden ya da bakım veren kişilerden ayrılırken gelişim düzeyine göre beklenenden fazla kaygı, korku yaşamasıdır. Ayrılık kaygısı bozukluğu olan çocuklar ebeveynden ya da evden ayrılmakla ilgili yoğun endişe duyarlar. Ebeveynden ayrılma söz konusu olduğunda ağlama, titreme, bağırma gibi abartılı tepkiler verirler. Tek başına uyumakta, ev içinde yalnız gezinmekte zorlanırlar. Ebeveynden ayrılık söz konusu olduğunda mide bulantısı, karın ağrısı, kusma gibi bedensel belirtiler gösterebilirler. Kreşe/Okula gitmeyi reddederler. Bu belirtiler okula başlangıç sürecinde normal kabul edilebilir. Ancak belirtiler yoğun şiddette ve bir ay kadar süre geçmesine rağmen devam ediyorsa çocuk ve ergen psikiyatri desteği alınmalıdır.
Ayrılık Kaygısını Azaltmak İçin Neler Yapabilirsiniz?
Belirsizlikten kaçının, çocuğunuzun yanından ayrılmadan önce nereye gideceğinizi ve ne zaman döneceğinizi söyleyin. Geleceğiniz zamanı yaşına uygun, anlaşılır şekilde belirtin. Çocuğunuzun kaygısını anladığınızı belirtin, duygularını ifade etmesi için alan oluşturun. Çocuğunuzun kendi başına bir şeyler yapabilmesi için ona fırsat verin. Kaygısı yüksek çocuklarda okula başlayacağını söylemeden önce zihinsel hazırlık süreci planlayın. Bu süreçte okulla ilgili hikayeler ve görüntülerden destek alabilir, okul gezileri planlayabilirsiniz. Kaygısı nedeniyle okula gitmek istemiyorsa; öğretmen, çocuk, ebeveynler ve çocuk psikiyatristi iş birliği dahilinde ayrıştırma yöntemi ile çocuğu okula hazırlamak uygundur.
Mihriban Ünay
Çocuk ve Genç Psikiyatristi - Psikoterapist
